حمل و نقل کانتینری حتی به تولیدکنندگان و صاحبان مشاغل کوچک نیز این امکان را می‌دهد که از مزایای صرفه‌جویی به مقیاس بهره برده و محصولات خود را به مصرف‌کنندگان در سراسر جهان منتقل کنند.اگرچه بسیاری از مردم درک کمی از ماهیت کشتی کانتینری و نحوه کار آن دارند، اما تعداد کمی از آنها این فرآیند را در سطح دقیقی، از جمله هزینه‌های عملیاتی، زنجیره تأمین، ازدحام بندر، کمبود کانتینر، هزینه‌های سوخت و مصرف سوخت، درک می‌کنند.
کشتی کانتینری چیست ؟
کشتی‌های کانتینری کشتی‌های بزرگی هستند که محموله‌های خشک را در کانتینرهای چندوجهی حمل می‌کنند. برخلاف کشتی‌های باری عمومی، کشتی‌های کانتینری از کانتینرهایی استفاده می‌کنند که از نظر اندازه و ظرفیت کانتینر استاندارد شده‌اند.
کانتینرهای با اندازه استاندارد، فضای بار را به حداکثر می‌رسانند و به هر کشتی اجازه می‌دهند حداکثر مقدار کالا را حمل کند، از محصولات تازه گرفته تا الوار و خودرو.
این کشتی‌های کانتینری اختصاصی با استفاده از یک مسیر و برنامه ثابت، می‌توانند به طور مؤثر محموله‌ها را از یک بندر به بندر دیگر منتقل کنند و از تجارت جهانی پشتیبانی کنند. بدون کشتی‌های کانتینری، اقتصاد ما به شکل امروزی خود نبود. تولید کالا در بازارهای خارجی بسیار گران تمام می‌شد و گزینه‌های تولید و بازاریابی کالاها را محدود می‌کرد.
تاریخچه کشتی کانتینری :
کشتی کانتینری تا حد زیادی مسئول اقتصاد تجارت جهانی ما است، اما اختراع نسبتاً جدیدی است. قبل از آغاز قرن بیستم، بشکه‌ها، گونی‌ها و سایر کشتی‌های غیراستاندارد را روی کشتی‌های باری معمولی قرار می‌دادیم.
حمل و نقل به این روش برای بسیاری از افراد بسیار پرهزینه بود و تنها بزرگترین شرکت‌ها می‌توانستند از تجارت بین‌المللی بهره‌مند شوند.
همه اینها در سال ۱۹۵۵ شروع به تغییر کرد، زمانی که کارآفرینی از کارولینای شمالی به نام مالکوم مک‌لین متوجه شد که کاهش جابجایی غیرضروری محموله‌ها می‌تواند منجر به افزایش چشمگیر بهره‌وری در حمل و نقل کالا شود. بنابراین، او یک تانکر نفت قدیمی جنگ جهانی دوم، SS Ideal X، را برداشت و اولین کشتی کانتینری را ساخت.
اولین کشتی‌های کانتینری نحوه جابجایی محموله‌ها را تغییر دادند، اما در مقایسه با کشتی‌های امروزی بسیار کوچک بودند. کشتی SS Ideal X با حداکثر ظرفیت خود ۸۰۰ واحد معادل بیست فوت (TEU) را حمل می‌کرد. کشتی‌های کانتینری جدیدی که امروزه به آنها متکی هستیم، به راحتی ۱۵۰۰۰ تا ۲۱۰۰۰ TEU و گاهی اوقات بیشتر را حمل می‌کنند.
انواع کشتی های کانتینری :
فیدرها
فیدرها کشتی‌های کانتینری کوچکی هستند که اغلب در بنادر کوچک یا داخلی یافت می‌شوند. این کشتی‌های جدید معمولاً تقریباً ۴۹۲ فوت طول دارند و می‌توانند تا ۲۰۰۰ TEU را حمل کنند.اندازه کوچک کشتی آنها به آنها اجازه می‌دهد تا از آب‌های کم‌عمقی که کشتی‌های کانتینری بزرگتر نمی‌توانند به آنها دسترسی داشته باشند، عبور کنند. بنابراین، آنها کشتی‌های بزرگتر را “تغذیه” می‌کنند.برخلاف کشتی‌های کانتینری بزرگتر، کشتی‌های فیدر تمایل به داشتن تجهیزات بارگیری در کشتی دارند. ممکن است متوجه شوید که جرثقیل‌های باری روی عرشه آنها نصب شده است. دلیل این امر این است که بنادر کوچکتری که آنها به آنها خدمات می‌دهند، اغلب فضایی برای تجهیزات بالابری بزرگتر لازم برای جابجایی کانتینرها ندارند.
فیدرمکس
کشتی‌های فیدرمکس درست مانند کشتی‌های فیدر عمل می‌کنند، اما همانطور که از نامشان پیداست، کمی بزرگتر هستند. ظرفیت آنها ۳۰۰۰ TEU است. آنها را در بنادر داخلی بزرگتر، مانند دریای بالتیک، خواهید دید. همچنین ممکن است آنها را در حال حمل کالاهای تخصصی، از جمله مواد اولیه خطرناک و محموله‌های با اندازه عجیب و غریب که نمی‌توانند در کنار سایر کانتینرهای استاندارد حمل شوند، پیدا کنید.
پانامکس
پانامکس ۹۶۵ فوت طول با ظرفیت ۴۰۰۰ تا ۵۰۰۰ TEU دارد. معمولاً عرض آن ۱۰۶ فوت و آبخور آن ۳۹.۵ فوت است. این کشتی‌ها برای اولین بار در دهه ۱۹۸۰ ساخته شدند و برای عبور از کانال اصلی پاناما طراحی شدند.
کشتی‌هایی که می‌توانند از کانال عبور کنند، می‌توانند زمان حمل و نقل بین‌المللی را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. با این حال، کانال اصلی پاناما کوچک بود که اندازه کشتی‌های کانتینری را تا سال ۲۰۱۶ بسیار محدود می‌کرد.
پست-پاناماکس
پست-پاناماکس اصطلاحی بود که صنعت کشتیرانی به کشتی‌هایی می‌داد که در آبراه‌های اصلی کانال پاناما جا نمی‌شدند.
در دهه ۱۹۸۰، زمانی که پاناماکس به وجود آمد، بسیاری از کشتی‌های بزرگتر از کانال عبور نمی‌کردند. هر چیزی که بیش از ۹۸۴ فوت طول داشت، نمی‌توانست از کانال اصلی عبور کند. این کشتی‌ها نام پست-پاناماکس را به خود گرفتند.
در آن زمان، کشتی‌های پست-پاناماکس عمدتاً کشتی‌هایی بودند که می‌توانستند بیش از ۵۰۰۰ TEU حمل کنند. امروزه، به لطف گسترش کانال پاناما، تنها بزرگترین کشتی‌ها، کشتی‌های پست-پاناماکس هستند.
این کشتی‌ها باید از دماغه هورن در نوک آمریکای جنوبی عبور کنند و به طور کلی از کانال عبور نکنند و زمان حمل محصولات را به میزان زیادی افزایش دهند. در حال حاضر، آنها بزرگترین کشتی‌های کانتینری مورد استفاده هستند.
پاناماکس جدید
در سال ۲۰۱۶، کانال پاناما دستخوش توسعه شد. بنابراین، نام پاناماکس جدید یا نئوپاناماکس به وجود آمد. این نام برای هر کشتی‌ای است که با عرض و عمق کانال جدید پاناما مطابقت داشته باشد.
انواع کانتینرها :
کشتی‌های کانتینری کانتینرهای ISO را حمل می‌کنند که از نظر اندازه و شکل استاندارد هستند، اما می‌توانند از نظر ویژگی‌ها به طور قابل توجهی متفاوت باشند.
کانتینر ذخیره خشک
تقریباً 90٪ از کانتینرهای ISO، کانتینرهای ذخیره خشک 20 یا 40 فوتی هستند که برای حمل مواد خشک از انواع مختلف استفاده می‌شوند. وقتی به کانتینرهای ذخیره فکر می‌کنید، احتمالاً به این کانتینرها فکر می‌کنید.
این کانتینرها که ساده و از جنس فولاد هستند، کاملاً مهر و موم شده‌اند اما هیچ کنترل دما یا تهویه‌ای ندارند. نقاط اتصال در امتداد نرده‌های پایین و بالای کانتینر به حمل‌کنندگان اجازه می‌دهد تا انواع کالاها را محکم کنند.
کانتینر تخت
کانتینرهای تخت شبیه کانتینرهای ذخیره خشک معمولی هستند، اما کناره ندارند، یا گاهی اوقات کناره‌هایی دارند که جمع می‌شوند. این به آنها اجازه می‌دهد تا بارهای بزرگتر یا با شکل عجیب مانند اتومبیل یا ماشین‌آلات را در خود جای دهند.
در برخی موارد، رک‌های تخت دیواره‌های جلو، عقب یا جانبی ندارند. در عوض، آنها فقط پایه‌های گوشه کانتینر را دارند. بنابراین، شرکت‌های حمل و نقل همچنان می‌توانند آنها را در حالی که بارهای غیرمعمول را در خود جای می‌دهند، روی هم انباشته کنند.
کانتینر روباز
کانتینرهای روباز دقیقاً همان چیزی هستند که به نظر می‌رسند؛ آنها کانتینرهایی بدون سقف هستند. در برخی موارد، سقف وجود دارد اما قابل تبدیل است. درست مانند سقف یک ماشین کانورتیبل، سقف می‌تواند در صورت نیاز به عقب برگردد. این ویژگی به کانتینرهای روباز اجازه می‌دهد تا محموله‌های بلند مانند الوار یا تجهیزات تولیدی را حمل کنند.
کانتینر یخچالی
کانتینرهای یخچالی یا یخچال‌های یخچالی کنترل دما را ارائه می‌دهند که برای انواع خاصی از محموله‌های فله‌ای حیاتی است. تا زمانی که به منبع تغذیه متصل باشند، این کانتینرها می‌توانند دمای -18 تا 30 درجه فارنهایت را حفظ کنند.
مواد فاسدشدنی مانند میوه‌ها و سبزیجات که از دریاهای مواج عبور می‌کنند، به کانتینرهای حمل و نقل مانند این متکی هستند. برخی داروها و مواد دارویی نیز به کانتینرهای یخچالی نیاز دارند.
کانتینر از کنار باز
کانتینرهای از کنار باز دارای درهای جانبی هستند که می‌توانند تغییر مکان دهند تا کل کناره کانتینر باز شود. تقریباً مانند پرده‌های روی صحنه، کارگران می‌توانند کناره‌های کانتینر کناری را به طور کامل به عقب بکشند و به آنها اجازه می‌دهد کانتینر را با محموله‌های بسیار بلند یا پهن بارگیری کنند.
کانتینرهای از کنار باز همچنین برای حمل محموله‌هایی که نیاز به تهویه دارند، ایده‌آل هستند. برخی از محصولات و برخی از گیاهان در این کانتینرها بهترین عملکرد را دارند.
کانتینرهای مخزنی
کانتینرهای مخزنی، مخازن فولادی پر از مایع فله را در یک قاب محافظ نگه می‌دارند. این قاب دارای اندازه استاندارد ISO است، بنابراین می‌تواند در زیر یا روی سایر کانتینرهای حمل و نقل قرار گیرد.
خود مخزن معمولاً حاوی یک مانع محافظ غیر خورنده است که به مایع داخل آن اجازه می‌دهد بی‌خطر یا خطرناک باشد. این مخازن علاوه بر مایع، می‌توانند مواد شیمیایی، گازهای مایع و برخی مواد غذایی را نیز حمل کنند.
کانتینرهای نیم‌ارتفاع
همانطور که از نامشان پیداست، کانتینرهای نیم‌ارتفاع، نصف ارتفاع کانتینرهای معمولی را دارند. درست مانند کانتینرهای نگهداری مواد خشک، از فولاد ساخته شده‌اند و کاملاً مهر و موم شده‌اند. در داخل، ممکن است چندین نقطه اتصال داشته باشند که به نگه داشتن کالاها در حین حمل و نقل کمک می‌کند.
اندازه کوچکتر آنها، آنها را برای حمل اقلام سنگین یا متراکم مانند سنگ، شن و زغال سنگ ایده‌آل می‌کند. آنها همچنین اغلب لوله و ابزار حمل می‌کنند.